Stateless Hayatlar

Muhtemelen hafızamın berbat olmasındandır; her türlü state’i ayaklar altına alma gibi bir yönelimim var. Hayatı kolaylaştırmak adına da, bu yönelimime cevap veren bazı aksiyonları günlük hayatta olabildiğince uygulamaya koymaya çalışıyorum. Aşağıda da bu aksiyonlardan birkaçı var.

Context switching’e hayır

Her context switching sonrası, önceki işe geri döndüğümüzde “nerede kalmıştık” diyerek eski “state”imizi hatırlamaya çalışırız ve bu bizi yorar. Bu yüzden mümkün olduğunca context switching’ten kaçınmaya çalışmak, stateless bir hayat için olmazsa olmaz.

Kişisel bilgi yönetimine evet

Doğru bir metot ile kolayca ulaşılabilecek herhangi bir bilgiyi zihnin kuytu köşelerinde aramaya koyulmak bana göre gereksiz efor sarf etmek demek; ve aynı zamanda, o an bir işe odaklanmış haldeyseniz aslında yine ufak bir context switching demek. Bu yüzden ileride kullanacağımı bildiğim bir kod parçasından, yarın sabah uyandığımda yapmam gereken en ufak todo maddesine kadar her şeyi not alıyorum. Hatta ve hatta, hangi kombi peteğini hangi vananın hangi yöne doğru açtığı konusu her sene kışın gelişiyle beraber problem yarattığından, hangi kombi peteğini hangi vananın hangi yöne doğru açtığı dahi notlarım arasında ve bu şekilde geçmiş yıllardaki gibi dene/yanıl yöntemiyle vakit kaybetmemiş oluyorum.

Bir sene kadar önce, bu notları nasıl aldığımla ilgili bir yazı paylaşmıştım. O yazıda paylaştığım, yazılıma dair aldığım notları gösteren graf görseli hayli mütevazıydı; şu an ise yazılımla ilgili notlarımın son hali bu durumda:

Haliyle pek okunmuyor; o yüzden daha ufak bir kesit:

Fonksiyonel programlama

Evet; kod tarafındaki state’leri hayatımızdan çıkarmak için hangi paradigmaya bir şans vermemiz gerektiğini sanırım biliyoruz.

Bonus: Yön tuşları

Bu biraz spesifik ve ekstrem bir örnek olacak: Tuş sayısı az olan bazı mekanik klavyelerde, bazı tuşları kullanabilmek için layer değiştirmek gerekiyor ve benim kullandığım klavyede de yön tuşları için bu durum geçerliydi. Klavyeyi kullanırken hangi layer’da olduğunu bilmek de bir nevi state tutmak olduğundan, klavyeyi elimden geldiğince özelleştirerek layer’ların kullanımından tamamen kaçındım; yön tuşları olarak kullanmak istediğim tuşlara, belirlediğim bir başka (modifier) tuş ile beraber bastığımda yön tuşlarını elde edebiliyorum. Bu şekilde, hangi layer’da kaldığım sorusunun kafamı anbean kurcalamasını ortadan kaldırmış; tüm işi kas hafızasına aktarmış oluyorum.